-
1 sprawować
sprawować rządy regieren;sprawować się sich betragen; TECH funktionieren -
2 sprawować
sprawować [spravɔvaʨ̑] -
3 rządzić
rządzić [ʒɔɲʥ̑iʨ̑]I. vt1) ( sprawować rządy)\rządzić krajem ein Land regieren2) ( kierować)\rządzić gospodarstwem ein Landgut verwalten [ lub leiten]II. vr\rządzić się sercem/rozumem/regułami czegoś nach dem Herzen/dem Verstand/den Regeln handeln, sich +akk vom Herzen/vom Verstand/von den Regeln leiten lassen2) ( postępować samowolnie) schalten und walten3) ( sprawować władzę) regieren, herrschen4) ( gospodarować) wirtschaften, verwalten -
4 Macht
die \Macht haben etw zu tun być upoważnionym do czegośdie \Macht ausüben sprawować władzęan die \Macht kommen dojść do władzydie \Macht der Gewohnheit siła f przyzwyczajeniadie \Macht des Schicksals moc f przeznaczeniamit aller \Macht versuchen etw zu tun ze wszystkich sił starać się coś zrobić
См. также в других словарях:
sprawować — ndk IV, sprawuję, sprawujesz, sprawuj, sprawowaćował, sprawowaćowany «spełniać obowiązki, wykonywać zadania wynikające z zajmowanego stanowiska, wykonywanego zawodu itp.; pełnić jakąś funkcję» Sprawować władzę, rządy, nadzór, kontrolę. Sprawować… … Słownik języka polskiego
władza — ż II, DCMs. władzadzy 1. blm «prawo rządzenia państwem, panowanie, rządzenie; stosunek społeczny między dwiema grupami, polegający na tym, że jedna z grup może w sposób trwały oddziaływać na postępowanie grupy drugiej w realizacji zadań… … Słownik języka polskiego
władza — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IIc, blm, {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} prawo rządzenia, rozporządzania kimś, narzucania komuś swojej woli; panowanie, rządy nad kimś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Władza najwyższa. Władza… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
dzierżyć — ndk VIb, dzierżyćrżę, dzierżyćrży, dzierż, dzierżyćrżył 1. książk. lub żart. «trzymać» W ręce dzierżył gruby kij. ◊ Dzierżyć prym «przewodzić komuś gdzieś, zajmować pierwsze miejsce, wybijać się na czoło» ◊ Dzierżyć władzę, rządy, ster rządów… … Słownik języka polskiego
władać — ndk I, władaćam, władaćasz, władaćają, władaćaj, władaćał 1. «sprawować władzę, panować, rządzić» Władać państwem, światem. ◊ Uczucie, zawiść, trwoga itp. władają kimś «ktoś jest przeniknięty jakimś uczuciem, zawiścią, trwogą itp., jest opanowany … Słownik języka polskiego
rządzić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, rządzićdzę, rządzićdzi, rządź, rządzićdzony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} sprawować władzę, kierować czymś, kimś; panować, władać, zarządzać, rozporządzać czymś; piastować… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
władać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, władaćam, władaća, władaćają {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} sprawować władzę, rządzić, panować : {{/stl 7}}{{stl 10}}Władać krajem, państwem, jakimś terytorium. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
decentralistycznie — przysłów. od decentralistyczny Rządzić, sprawować władzę decentralistycznie … Słownik języka polskiego
nominalnie — przym. od nominalny w zn. 1 Sprawować władzę nominalnie. Faktycznie, choć nie nominalnie kierował zakładem … Słownik języka polskiego
sądzić — ndk VIa, sądzićdzę, sądzićdzisz, sądź, sądzićdził, sądzićdzony 1. «rozpatrywać (w sądzie) czyjeś postępowanie w celu wydania wyroku, decydować o czyjejś winie lub niewinności; sprawować władzę sądowniczą» Sądzić sprawiedliwie. Sądzić kogoś za… … Słownik języka polskiego
ująć — dk Xc, ujmę, ujmiesz, ujmij, ujął, ujęła, ujęli, ujęty, ująwszy ujmować ndk IV, ująćmuję, ująćmujesz, ująćmuj, ująćował, ująćowany 1. «wziąć, uchwycić coś ręką, rękami lub narzędziem; dawniej: objąć kogoś» Ująć młot obiema rękami, w obie ręce.… … Słownik języka polskiego